MOJA MIEJSCOWOŚĆ

18.05.2020 – 22.05.2020

Szanowni Rodzice,

W tym tygodniu dziecko będzie przeliczać elementy zbioru w czasie zabawy, klasyfikować przedmioty, abstrahować poprzez wyszukiwanie podobieństw miedzy przedmiotami, podejmować zadania twórcze poprzez działalność plastyczno-konstrukcyjną. Pozna wybrane zabytki, legendy, będzie wychwytywać powtarzające się układy rytmiczne i kontynuować rytm w sytuacjach zadaniowych.

PROPOZYCJE AKTYWNOŚCI DLA DZIECI 4 LETNICH

PROSIMY O WYBRANIE KILKU DZIENNIE

WROCŁAW – MIASTO, W KTÓRYM MIESZKAM

„WROCŁAW” ALBUMY, ZDJĘCIA, KSIĄŻKI, PRZEWODNIKI TURYSTYCZNE

Wspólnie oglądanie z rodzicami, dziecko poznaje charakterystyczne miejsca we Wrocławiu.

PIOSENKA ” TU MIESZKAM” (sł. E. Jarząbek, muz. K. Żesławski)

Rodzic zadaje dziecku pytania:

– O czym jest piosenka?

– Jakie ciekawe miejsca znajdują się w naszej miejscowości?

ZAPOZNAJ SIĘ LEGENDA O POWSTANIU WROCŁAWIA

Dawne to były czasy, gdy na miejscu dzisiejszego Wrocławia szumiały gęste lasy, a nad brzegami Odry i Oławy bobry budowały swe żermie. Nie było wtedy jeszcze uczonych kronikarzy, więc tylko wśród ludu zachowały się wspomnienia o tym jak na owym miejscu osiedlili siew pierwsi ludzie. Na wysepkach, niewielkich suchych połaciach gruntu nad Oławą, stanęły pierwsze ubogie chałupy. Były to siedliska rybaków, których rzeka tu na swoich falach przyniosła i żywiła. Położenie u zbiegu dwóch rzek szybko jednak podniosło znaczenie osady. Na Ostrowie Tumskim stanął niewielki drewniany zameczek, na wzgórzu, nad osadą wyrosły wieżyczki trzech czy czterech większych budynków. Fale rzeki zaczęły poruszać koła wodne napędzając pierwsze tartaki.

Legendy związane z powstaniem nazwy miasta Wrocław ludzie tłumaczą sobie rozmaicie. Najczęściej opowiadano, że miasto założył książę Mieszko I. Mówi się, że nazwa pochodzi od pierwszej nazwy osady- „Vratislavia”- czeski książę założyciel grodu. we Wrocław

„SPACERKIEM PO MIEŚCIE” zabawa ruchowa (załącznik)

Pomoce: Ilustracje przedstawiające Ratusz, most Grunwaldzki, Kamieniczkę „Jaś i Małgosia”, ZOO porozwieszane są w mieszkaniu. Dziecko wraz z rodzicem spacerują po mieszkaniu i „zwiedza” zabytki Wrocławia. Symbol zabytku

Zabytek dokumentujące przeszłość. Każdy wytwór działalności człowieka, będący świadectwem minionej epoki, posiadający wartość historyczną, artystyczną lub naukową.

Ratusz: Ratusz to słynny zabytek. Jest budowlą historyczną, która przetrwała do naszych czasów. Przez setki lat służył jako siedziba władz miejskich i wrocławskiego sądownictwa.

Most Grunwaldzki – most wiszący przez rzekę Odrę o konstrukcji stalowej.

ZOO – Po co jest zoo? prezentacja filmowa https://www.youtube.com/watch?v=pv5VjE6kGWU

Kamieniczka Jaś i Małgosia – dwa domki, które wyglądają jak z baśniowej makiety. Kamieniczka „Jaś” jest niższa i skromniejsza. Składają się na nią dwa domy, jeden zachowany w całości i fragment następnej kamieniczki trochę wyższej. „Małgosia” również składa się z dwóch budynków.

HERB WROCŁAWIA – symbol miejski

Zapoznaj się z prezentacją multimedialną – Wrocław ( załącznik) oraz Wrocław z lotu drona

WROCŁAW – kolorowanki, pokoloruj wybraną(załącznik)

ZABAWA SŁOWNIKOWA – GDZIE MIESZKAM

Miejscowość w której mieszkam to……..

Mieszkam we…….przy ulicy……

Lubię swoją miejscowość, bo…..

Moje Przedszkole znajduje się we…..przy ulicy……

’POZNAJE MOJĄ OKOLICĘ – podczas spaceru zwróć uwagę dziecku

– przechodząc chodnikiem wzdłuż ulicy, zwracaj uwagę na domy stojące po jednej i po drugiej stronie ulicy,

– obserwuj pracę osób wykonujących równe zawody np. kierowca, policjant

– obserwuj ruch uliczny

– zwróć uwagę na oznaczenia i symbole umieszczone na budynkach i ulicach

– przyglądajcie się mijanym zabytkowym obiektom i okazom przyrody

PRAWDA CZY FAŁSZ O WROCŁAWIU – Zabawa dramowa
Dziecko na zdanie prawdziwe reagują oklaskami i mówi „To prawda”, a na fałszywe okrzykiem „Uuuuuu”, „To nieprawda”:

– Po Wrocławiu jeżdżą tramwaje.
– Wrocław ma metro.
– Kamieniczki „Jaś i Małgosia” nie są połączone.
– W Rynku nie ma fontanny.
– We Wrocławiu jest ZOO.
– Przez Wrocław przepływa rzeka Wisła.
– Rzeka Odra przepływa przez Wrocław.

LEGENDA O BRAMIE KLUSKOWEJ – posłuchaj

Na Ostrowie Tumskim, obok Katedry, znajduje się niewielki, ceglany kościół św. Idziego. Jest on połączony z Domem Kapituły malowniczą arkadą zwaną Bramą Kluskową. O pochodzeniu jej nazwy mówi stara legenda.

Bardzo dawno temu, gdy miasto szczelnie zamykały mocne mury, a kościół św. Elżbiety posiadał najwyższą na Śląsku wieżę, w podwrocławskiej miejscowości Zielony Dąb (dziś jest to dzielnica Wrocławia Dąbie) mieszkał chłop Konrad. Jego zona Agnieszka słynęła w całej okolicy z najlepszych klusek śląskich. Wszystkie gospodynie zazdrościły jej niezwykłego talentu kulinarnego. Niektórzy sąsiedzi żartowali nawet, że Konrad kocha swą małżonkę wyłącznie z powodu klusek.
Niestety podczas epidemii dżumy Agnieszka zmarła. Konrad został sam. Nie miał kto smutnemu chłopu przyrządzić wybornych klusek. Biedaczyna przestał jadać; po miesiącu schudł tak, że została z niego połowa. Na próżno sąsiadki przynosiły jedzenie Konradowi – nic mu nie smakowało. Tęsknił za żoninymi kluskami.
Pewnego razu, jak zawsze wczesnym rankiem, wyruszył na targ do Wrocławia, aby sprzedać trochę warzyw i ziół. Minął Szczytniki, przeszedł przez drewniany, zwodzony most na Odrze i znalazł się na Ostrowie Tumskim. Był jednak tak głodny i osłabiony, że postanowił sobie odpocząć przez chwilę. Znalazł dogodne miejsce przy kościółku św. Idziego, usiadł i natychmiast zasnął. We śnie ujrzał żonę, która bardzo zmartwiona rzekła:
Wiem, Konradzie, dlaczego tak zmarniałeś. Nie mogę patrzeć jak głodujesz. Mam coś dla ciebie. Oto magiczny kociołek. Nie będziesz już nigdy głodny. W tym garnku zawsze w nocy pojawiać się będzie ogromna porcja twego ulubionego przysmaku. Jest tylko jeden warunek – na dnie musisz codziennie pozostawić jedną jedyną kluskę. Nie wolno ci opróżnić naczynia do końca, ponieważ utraci ono magiczną moc.
Konrad otworzył oczy, rozejrzał się i nie mógł uwierzyć w to, co widzi. Przed nim stał kociołek po brzegi wypełniony buchającymi parą i pachnącymi wędzonką kluskami. Od razu wziął się do jedzenia. Błyskawicznie pochłaniał zawartość garnka. Wreszcie na dnie pozostała ostatnia kluska – wielka, aromatyczna i smakowita.
Przypomniał sobie słowa żony, ale był tak głodny, że zapragnął zjeść potrawę do końca. Pomyślał, że Agnieszka nie zrobiłaby mu takiej przykrości i że kociołek zawsze będzie pełen. Podniósł łyżkę do ust, ale kluska, jakby zepchnięta, spadła na dno naczynia.
– Agnieszka się ze mną droczy, jak za życia. Zawsze była dowcipna i płatała różne figle – pomyślał chłop i znów nabrał ziemniaczaną kulę na łyżkę. Niestety, znów wpadła do środka.
– Czy ona aż tak bardzo chce się ze mną droczyć? Ja jestem głodny, nie mam ochoty na żarty – Konrad nie czekając dłużej po raz trzeci podniósł łyżkę do ust lecz wtedy kluska zaczęła się wznosić ponad jego głowę. Chłop chciał ją złapać, ale kluska poleciała jeszcze wyżej i wylądowała na łuku łączącym kościół św. Idziego z Domem Kapituły. Konrad wspiął się po ceglanym murze na bramkę, aby złapać kluskę, ale ona w tym samym momencie skamieniała. Kociołek już nigdy nie napełnił się. Konrad przez dłuższy czas nie mógł dojść do siebie po tak przykrej przygodzie. Ludzie, którzy byli świadkami tego wydarzenia nazwali malowniczą arkadę Bramą Kluskową, a skamieniałą kluskę na jej szczycie możemy zobaczyć i dziś.

LEGENDA: zmyślone lub przesadzone historie dotyczące np. sławnych ludzi, miejsc albo zdarzeń historycznych, opowieść dotycząca życia świętych i bohaterów lub jakichś wydarzeń historycznych, nasycona motywami fantastyki i cudowności.

ZADANIE – namaluj wybrany fragment legendy lub zbuduj z klocków Kluskowa Bramę

PUDŁA, PUDEŁKA, PUDEŁECZKA

Pomoce: pudełka tekturowe różnej wielkości, papier kolorowy, kredki, bibuła, farby, papier do kolorowania prezentów , kolorowe wstążki

PUDEŁECZKA

Dziecko szuka ukrytych w mieszkaniu pudełek. Rodzic zachęca do wypowiadania się na temat ich wyglądu, wielkości, koloru .

PUDEŁKA, PUDEŁKA – zabawa

Dziecko porównują pudełka między sobą:

– porządkuje według wielkości,

– przelicza pudełka,

– porównuje liczebność zbiorów poprzez łączenie w pary.

ĆWICZENIA WERBALNE – technika twórczego myślenia

„Burza mózgów” – pomyślcie do czego mogłyby służyć te pudełka? Co można z nich zrobić?

Dziecko podają propozycje:

– w pudelku można się schować,

– w pudełku można zrobić dom dla lalek,

– w pudełku można schować klocki, zabawki.

– wykorzystać do ćwiczeń

PODOBNE, ALE NIE TAKIE SAME

Wykrywanie podobieństw – dziecko wyszukuje podobieństw między pudełkami a innymi przedmiotami np.

– pudełko jest duże jak dom,

– pudełko jest prostokątne jak szafa,

– pudełko jest szare jak papier.

TUNEL – zabawa ruchowa

Dziecko wraz z rodzicami tworzą tunel z dużych kartonów, następnie przechodzą przez niego.

EKSPRESJA PLASTYCZNA

Rodzic zadaje pytanie : w jaki sposób można ozdobić te pudełka?

Dziecko podają swoje propozycje a następnie ozdabiają pudełka według własnych pomysłów, wykorzystując różne techniki plastyczne i materiały.

DLA CHĘTNYCH I PRACOWITYCH – zachęcam do stworzenia makiety Wrocławia – prześlijcie zdjęcia

ZESTAW ZABAW RUCHOWYCH WG METODY W. SHERBORNE- „ ruch rozwijający dla dzieci”

PRZEBIEG ZAJĘĆ	ZESTAW ĆWICZEŃ
Powitanie	„Piosenka na powitanie”: Witaj(imię dziecka),witaj (imię), Jak się masz, jak się masz? Wszyscy Cię witamy, wszyscy Cię kochamy, Bądź wśród nas, bądź wśród nas. (melodia Panie Janie)
Ćwiczenia rozwijające świadomość ciała i przestrzeni	„Powitanie części ciała„- rodzic nazywa różne części ciała. Dziecko „wita” poprzez dotykanie, głaskanie odpowiednich części ciała i poruszanie nimi. (Rodzic koryguje postawę dziecka np. prostuje jego plecy) „Moje – twoje”- wskazywanie w parach palcem swojego nosa i nosa partnera, brody, ucha itp. „Wagoniki” – poruszanie się po mieszkaniu w „wagonikach”(pary – dziecko siedzi przed dorosłym, witanie mijających się par ( dłonią, stopą, przybiciem piąstki) „Bączek”- obracanie się wokół własnej osi siedząc na podłodze.
Ćwiczenia oparte na relacji „z”	Domki – rodzic w klęku podpartym, tworzy domek dla swojego dziecka. Dziecko wchodzi do domku (siada skulone pod rodzicem). Dziecko potem wychodzi spod domku, przechodzi między jego nogami i rękami. „Wycieczka” – dorośli ciągną po podłodze dzieci za nogi, a potem za ręce ( trzymają je za nadgarstki, nie odrywają barków dziecka od podłogi) Bujanie dziecka w kocu.
Relaks	Fotelik: Dorosły siedzi w rozkroku na podłodze, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko. Dziecko siedzi na podłodze przed dorosłym, odwrócone do niego plecami. Rodzic obejmuje i kołysze dziecko. Słuchają dowolnej muzyki relaksacyjnej.
Ćwiczenie oparte na relacji „ przeciwko”	„Przepychanie” – dziecko i dorosły siedzą na dywanie plecami do siebie i próbują się przepychać plecami. „Paczka” – rozpakowanie „paczki” w parach- dziecko tworzy „paczkę”, którą otwiera dorosły. Skała – dziecko próbuje przesunąć rodzica, następnie zmiana.
Relaks	Masażyk: Rzeczka Tu płynie rzeczka (Na plecach kantem dłoni wykonujemy ruch falisto posuwisty) Tędy przeszła pani na szpileczkach (Opuszkami palców stukamy w plecki) Tu przeszły słonie (Stukamy zaciśniętymi pięściami posuwając się na plecach z dołu na górę) I biegły konie (jak wyżej, ale w drugą stronę z góry na dół) Zaświeciły dwa słoneczka (Palcem rysujemy słoneczko na plecach) Spadł drobniutki deszczyk (Opuszkami palców stukamy w plecki) Czy przeszedł cię dreszczyk? (szczypiemy delikatnie w kark lub w bok pleców)
Ćwiczenia oparte na relacji „razem”	„Rowerek” – dorosły i dziecko leżą na plecach, stopami opierają się o stopy partnera, kreślą wspólnie kółka w powietrzu, „jadą na rowerze”. „Tunel” – dorośli tworzą tunel w klęku podpartym, dzieci przechodzą pod „tunelem”. Kołyska – dorosły w siadzie rozkrocznym obejmuje dłońmi dziecko siedzące przed nim tyłem, kołyszą się na boki. Lustro – dziecko siedzi naprzeciw rodzica, zwrócone do niego przodem. Dorosły ,,rysuje” ręką w powietrzu różne figury np. jazdę samochodem, czytanie książki, dziecko zaś stara się jak najdokładniej naśladować ruchy dorosłego.
Relaks	Uczestnicy leżą na plecach i głęboko oddychają – w tle muzyka relaksacyjna
Pożegnanie	W kole „Pożegnanie paluszkami” – żegnają się opuszkami palców i stóp.

ZABAWY MATEMATYCZNE

WRZUĆ KLOCKI

zadaniem dziecka jest zebranie z dywanu odpowiedniej liczby klocków i wrzucenie ich do pojemnika lub obręczy zgodnie z instrukcjami podawanymi lub pokazywanymi przez rodzica. np. wszystkie czerwone, klocki długie, klocki małe lub podaje ilość: 4, 6,2

LICZENIE ZNIKAJĄCYCH OBIEKTÓW – ruchowa

obiekty leżą na dywanie Rodzic pyta: Ile jest? Dziecko odpowiada i wykonuje taką liczbę przysiadów, podskoków, pajacyków, itp. Rodzic zabiera część zabawek i zadaje ponownie pytanie

DUŻE I MAŁE KROKI – Zabawa ruchowa
Kiedy rodzic podrzuca dużą piłkę/poduszkę – dzieci stawiają duże kroki.
Kiedy rodzic podrzuca małą piłkę/poduszkę – dzieci stawiają małe kroki.
W zależności ile będzie podrzutów dziecko robią tyle kroków, a następnie starają się porównać, których kroków zrobili mniej, więcej lub tyle samo: dużych czy małych.

KOLOROWE KORALIKI

Mama lub tata przygotowuje koraliki w różnych kolorach lub kształtach. Układa przed dzieckiem wzór, np. O – ⌂ – O – ⌂ …..dziecko układa w takiej samej kolejności głośno określając kolor lub kształt koralika, np. koło- domek- koło- domek. Utrudniając zadanie dokładamy jeszcze inny kolor lub kształt koralika.

KLOCKI W RZĘDZIE LUB SZEREGU

Dziecko układa w rzędzie (lub szeregu) np. klocki, liczy je głośno i mówi, ile ich jest. Dorosły przekłada kilka i pyta: Czy teraz jest tyle samo klocków? Dziecko ponownie przelicza. W następnym ćwiczeniu to dorosły układa klocki, liczy je i oświadcza, ile ich jest.. Dziecko przekłada liczmany i pyta Czy teraz jest tyle samo klocków? Dorosły stwierdza: Tak nadal jest …….klocków. Jeśli chcesz możesz sprawdzić.

ZABAWY Z GUZIKAMI:

Wysypujemy guziki i układamy spodeczki, następnie proponujemy

Dziecku „podzielmy guziki według kolorów, ale żeby nam się nie myliło, oznaczymy spodeczki” – kolorujemy kartoniki na takie kolory, w jakich mamy guziki i układamy obok spodeczków. Po posortowaniu guzików pokazujemy kolejne podzbiory i pytamy: te guziki są… a te…”, aby wyraźnie dziecku zasygnalizować oddzielność zbiorów.

Proponujemy inny podział guzików, ze względu na liczbę dziurek, na

kartonikach rysujemy tyle kropek, ile jest dziurek: jedną dla guzików z „pętelką”, dwie dla dwóch dziurek i cztery dla czterech. Następnie dzielimy guziki i znowu podkreślamy podział na zbiory.

Guziki można też podzielić ze względu na wielkość. Na 3 kartonikach

rysujemy kółka – od najmniejszego do największego i dokonujemy podziału zbioru guzików ze względu na wielkość. W trakcie sortowania zapewne okaże się, że jest spory podzbiór guzików, których nie da się przyporządkować. Takie guziki odkładamy na osobny talerzyk.

Wrocław_2009

Wroclaw z lotu drona