W KRAINIE UCZUĆ 04.05 – 08.05. 2020

W KRAINIE UCZUĆ 04.05 – 08.05. 2020

Szanowni Rodzice,

W tym tygodniu dziecko będzie rozwijać poczucie rytmu, aktywność werbalną, umiejętność koncentracji uwagi, współdziałania, rozwijać umiejętność nazywania i rozpoznawania uczuć za pomocą różnych form wyrazu, poćwiczy pamięć ruchową oraz kontrole swoich ruchów.

PROPOZYCJE AKTYWNOŚCI DLA DZIECI 4 LETNICH

PROSIMY O WYBRANIE KILKU DZIENNIE

ROZPOZNAWANIE I WYRAŻANIE UCZUĆ

Potrzebne przedmioty: ilustracje przedstawiające ludzi przeżywających różne uczucia – wyrażające smutek, radość, złość, strach.

„SZUMI WIATR – PADA DESZCZ” zabawa integracyjna

Dobieramy się parami i siadamy naprzeciw siebie. Jedna osoba zamyka oczy. Druga wykonuje polecenia:

„Szumi wiatr”- wachluje dłońmi przed twarzą współćwiczącego tak,
aby ten poczuł ruch powietrza;

„Pada deszcz”- opuszkami delikatnie opukuje jego twarz;

„Ulewa- deszcz strumieniami spływa po twarzy”- gładzi twarz kolegi. Następnie zamieniamy się rolami.

„PODAJEMY KROPELKĘ DESZCZU”

Stoimy w kole z rękami złożonymi „w koszyczek”. Zaczynamy „podawać kropelkę deszczu”. Ostrożnie przekazując ją w kole – kolejno kładą złożone dłonie w dłonie osoby stojącej obok.

NAZYWANIE UCZUĆ – rozmowa na temat ilustracji – załącznik

opisywanie, co czują postacie na ilustracjach,
domyślanie się co mogło być przyczyną przedstawionych na obrazkach reakcji,
przeniesienie sytuacji z ilustracji na własne doświadczenia dziecka.

„ZGADNIJ, CO CZUJE?” – zabawa z obrazkami mimicznymi.

– załącznik nr 9, 10

Siedzimy w kręgu. Uczestnik zabawy losuje jedną kartę i demonstrują swoją twarzą uczucie na niej przedstawione, a pozostałe osoby odgadują je.

„MOJE UCZUCIA” – zabawa z obrazkami – załącznik nr 1,2,3,4,5,6,7,8

Siedzimy w kręgu. Każda osoba ma obrazki przedstawiające emocje. Rodzic czyta zdania opisujące różne sytuacje. Uczestnicy pokazują karty z rysunkiem twarzy wyrażającej emocje w następujących sytuacjach:

dostałem nową zabawkę
jutro idę do dentysty
brat przeszkadza mi w zabawie
jestem sam w ciemnym pokoju
kolega mnie bije
popsuła mi się moja zabawka

„BALONIK” – połączenie popularnej zabawy z recytacją wierszyka głosem wyrażającym uczucie strachu, zdziwienia, zmęczenia, radości, złości.

Baloniku mój malutki,

Rośnij duży okrąglutki,

Balon urósł, że aż strach,

Przebrał miarę, zrobił trach …..

Przy słowach „zrobił trach” wszyscy uczestnicy padają na ziemię. Zabawę tą powtarzamy z maluchami 2-3 razy.

POŁĄCZ OBRAZKI EMOCJI – załącznik nr 11, 12, 13, 14

ZAZNACZ KTO JEST WESOŁY, A KTO SMUTNY” – załącznik nr 15, 16

PODRÓŻ DO KRAINY RADOŚCI

Potrzebne przedmioty: kolorowe chustki, dowolna muzyka: smutna i radosna

„DZISIAJ JESTEM”

Stoimy w kole i witamy się ilustrujemy treść rymowanki.

zachęcanie do określenia swojego nastroju

Raz i dwa, raz i dwa (klaszczemy w dłonie)

Taką minę mam dziś ja (pokazujemy wybraną minę)

Raz, dwa, trzy, raz, dwa, trzy (klaszczemy 3 razy)

Jaki humor masz dziś Ty? (wskazujemy konkretną osobę)

TANIEC RADOŚCI zabawa ruchowa, chustki

Dzieci wsłuchują się w muzykę i przy jej dźwiękach swobodnie się poruszają.

– swobodna improwizacja przy dźwiękach radosnej muzyki

„RADOŚĆ” zabawa rodzinna

-wyszukiwanie na fotografiach rodzinnych emocji przedstawiających radość

„PODRÓŻ DO KRAINY ZŁOŚCI”

Potrzebne przedmioty: : maskotka, duży arkusz kolorowego papieru, klej, przedmioty znajdujące się w kąciku złości (poduszka, gazety, kredki, kolorowanki, maskotki)

„JAK SIĘ CZUJESZ? Powitanie z użyciem maskotki

– zachęcanie do określenia swojego nastroju

Siedzimy w kole, rodzic podaje dziecku maskotkę, pytając się w jakim jest nastroju . Następnie dziecko podaje ją dalej, pytając o to samo.

„TEATRZYK ZŁOŚCI” zabawa dramowa:

– odegranie scenki w wykonaniu rodziców: przedstawienie sytuacji, w której dwoje dzieci kłóci się o zabawkę wyrywając ją sobie nawzajem

– nazywanie emocji ( złość)

Rozmowa na podstawie przedstawionej sytuacji. Dzieci udzielają odpowiedzi na pytania:

– Czy zachowanie było właściwe?

– Jakie uczucia towarzyszyły?

– Kiedy się złościmy?

CO MOŻEMY ZROBIĆ ZE ZŁOŚCIĄ?

– szukanie sposobów na okazywanie złości w sposób społecznie akceptowany

Dzieci przypominają sobie sytuację, w której się złościły a następnie starają się wyzbyć nieprzyjemnej emocji: wyskakują złość, wytupują nóżkami złość, przytulają się w przykrej chwili do koleżanki, kolegi lub ulubionej przytulanki, mówią na głos „Jestem zły/zła”

KONTRAKT NA ZŁOŚĆ– utworzenie z dziećmi sposobów radzenia sobie ze złością przy użyciu ilustracji/ zapisu i powieszenia w dostępnym miejscu

STWORZENIE KĄCIKA ZŁOŚCI

Dzieci wspólnie z rodzicami urządzają kącik według własnych pomysłów. Gromadzą w nim przedmioty ułatwiające im panowanie nad nieprzyjemną emocją, np. gazety, poduszki, przytulanki, kredki, obrazki do kolorowania. Wspólnie ustalają zasady korzystania z kącika.

RODZICU PROSZĘ ZAPOZNAJ SIĘ Z PORADNIKIEM – załącznik

BEZ ZŁOŚCI MAMY WIĘCEJ RADOŚCI

POTRZEBNE POMOCE: ilustracje przedstawiające różne uczucia, emblematy nastrojów: np. radość, smutek, złość, strach, paski w dwóch kolorach, koła.

ROZPOZNAWANIE UCZUĆ –utrwalenie.

a) zapoznanie z ilustracjami pokazującymi różne uczucia np. gniew,

smutek, radość, strach. Dzieci rozpoznają poszczególne stany emocjonalne i

nazywają je.

b) Pokaż emocje – pokazujemy wybrane emocje za pomocą gestu, miny

c) Rodzic informuje dzieci, że uczucia mogą być przyjemne i nieprzyjemne. Dzieci podejmują próbę określenia, które uczucia są przyjemne, a które nie za pomocą pasków w dwóch kolorach – pasek czerwony: uczucia nieprzyjemne, pasek zielony: uczucia przyjemne.

BEZ ZŁOŚCI MAMY WIĘCEJ RADOŚCI – opowiadanie. Rodzic czyta opowiadanie. Słuchając dzieci odbywają podróż na inną planetę, równocześnie wykonują one podane przez wychowawcę polecenia. Po zakończeniu tej podróży należy dać im możliwość zastanowienia się i porozmawiania o uczuciach, które przeżywali w trakcie tej podróży.

Dzisiaj polecimy w podróż samolotem marzeń i odwiedzimy nieznaną planetę. Teraz wtulasz się w miękkie obicie fotela i wsłuchujesz się w odgłosy startującej maszyny wrrrrr … Warczenie silników staje się coraz głośniejsze … Samolot odrywa się od podłoża … Opuszczasz ziemię … I już dostrzegasz w oddali nowe planety … błyszczą się one i migoczą na czarnym niebie… Ziemia pozostaje daleko w tyle … coraz mniejsza i mniejsza …

Czujesz się lekki…

Postanawiasz, że wylądujesz na następnej planecie, jesteś ciekawy, co się tam znajduje, czy są tam takie dzieci, jak ty … Im bardziej zbliżasz się do tej planety, tym jest ona piękniejsza … przyciąga oczy jasnymi, przyjaznymi kolorami. Są tam domy, okrągłe i ciepłe, pomiędzy nimi kolorowe kwiaty i zielone krzewy … Wszystko jest takie spokojne i przyjazne …Twój samolot ląduje łagodnie … wysiadasz …biegniesz po miękkim, ciepłym podłożu … Ostrożnie podchodzisz do jednego z domów…zaglądasz przez okno…nikt cię nie zauważa … W domu tym jest ktoś …Słyszysz właśnie, jak jedno dziecko mówi coś do drugiego , ale nie rozumiesz wypowiadanych przez nie słów …Musiało to być coś nieprzyjemnego … widzisz, jak jest ono coraz bardziej rozzłoszczone. oddycha gwałtownie …ściska dłonie w pięści … Ale spójrz, co się teraz dzieje? Dziecko to nagle zatrzymuje się, zastyga w bezruchu. Zaczyna spokojnie oddychać, głęboko nabiera powietrza do płuc i wydmuchuje je stopniowo, wdech- wydech, wdech – wydech, wdech – wydech… I zaczyna mówić, najpierw bardzo cicho, potem coraz głośniej i pewniej:

Bez złości mamy więcej radości, bez złości mamy więcej radości, bez złości mamy więcej radości…

A za każdym razem staje się coraz spokojniejsze i bardziej przyjaźnie nastawione do innych, a i to drugie dziecko uspokaja się … Widzisz, jak oboje się odprężają … zaczynają się uśmiechać, przytulają się, są spokojni i uprzejmi dla siebie … wszystko jest w porządku … Nikt nie widział cię… Idziesz z powrotem w stronę samolotu. Mówisz do siebie: to był naprawdę świetny pomysł, zapamiętam to sobie: bez złości mamy więcej radości

… Wsiadasz do samolotu …lecisz z powrotem na ziemię … staje się ona coraz większa i piękniejsza … Jesteś znowu tutaj …Po cichu wypowiadasz zapamiętane słowa: bez złości mamy więcej radości , bez złości mamy więcej radości.

Omówienie opowiadania

– jak zachowywali się mieszkańcy domku w stosunku do siebie?

– w jaki sposób dzieci poradziły sobie ze złością?

– czy my możemy w ten sposób też radzić sobie z nieprzyjemnymi emocjami? W jaki jeszcze sposób? Własne przykłady. Wniosek: Każdy ma prawo czuć złość z różnych powodów, ale musi umieć tak wyrazić swoje odczucia, by nie sprawić innym przykrości, nie zrobić krzywdy.
– Jak myślicie czy radość i zgoda ponownie wróciły do domku?

– Co czuliście podczas podróży? Na planecie?

ZAWSZE ZGODA! – „krążący” uścisk dłoni po kręgu i okrzyk wspólny na

zakończenie np. „Zawsze zgoda”.

W JAKIM JESTEM NASTROJU? Rysowanie.

– dzieci rysują wyraz twarzy jaki w danym momencie odczuwają

– mogą wzorować się na emblematach z zajęć.

ZABAWY LOGORYTMICZNE

POTRZEBNE POMOCE: piórka lub kawałki papieru, maskotka kota, zabawki: lalka, piłka, miś, traktor, samochód, kolejka, dowolna muzyka.

„PRZEDSTAWIAMY SIĘ ” – podziel swoje imię na sylaby

„DMUCHAMY NA PIÓRKO” – ćwiczenia oddechowe przy muzyce. Chodzenie po obwodzie koła, na przerwę przy muzyce – wykonujemy szybkie oddechy – dmuchanie na swoje piórko.

„KTO MRUCZY?” – ćwiczenia fonacyjne.
Posłuchajcie wiersza i w odpowiednim miejscu – cicho, z jednakową głośnością i jak najdłużej na jednym wydechu wypowiadając głoskę m: mrucz.

Mały kotek wskoczył
na babci kolana,
mruczy, by tu zostać
do samego rana:
– Mmm…, mmm…

A gdy kotek widzi
miskę pełną mleka,
głośno sobie mruczy,
z wypiciem nie zwleka:
– Mmm…, mmm…

Także duże misie
śniąc o plastrach miodu
mruczą bardzo głośno
i nie czują głodu:
– Mmm…, mmm…

Kiedy bure misie
są w pobliżu ula,
przyjemne mruczenie
aż pszczółki rozczula:
– Mmm…, mmm…

Bardzo grzeczne dzieci,
aby mówić pięknie,
na ćwiczeniach mruczą
przyjemnie i dźwięcznie:
– Mmm…, mmm…

„SIADŁY WRONY NA PARKANIE” – zabawa dźwiękonaśladowcza w parach. Jedna osoba wypowiada w różnym tempie słowa: kra kra kra, druga powtarza, potem zmiana. Dialog poprzedza rymowanka: „Siadły wrony na parkanie, zaczynają narzekanie”.

„MUCHA I WĄŻ” – zabawa dźwiękonaśladowcza.
bieganie po obwodzie koła mówiąc rytmicznie: Mucha bzyczy: bz bz bz
A wąż syczy: ssssssss (przysiadają).

„SKLEP Z ZABAWKAMI” – zabawa logorytmiczna dla całej rodziny. Podział na grupy, będą naśladować zabawki: lalki – ma-ma, zające: kic- kic, kolejka: pach-pach, traktory: ter-ter, wiatraczki: frr-frr, piłki: pac-pac. Mama/ Tata jest sprzedawcą, dziecko – kupującym. Klient mówi, co chce kupić, sprzedawca wskazuje na grupę zabawek, które zaczynają się poruszać i wydawać odgłosy. Klient wybiera jedną z zabawek i odchodzi. Potem następują zmiany ról.

„ RAZ MAŁY WRÓBELEK” – wierszyk z pokazywaniem.

Raz mały wróbelek
miał mały werbelek
werbelek wróbelka
miał mały felerek
felerek werbelka
małego wróbelka
felerek werbelka
Bęc!

Na słowo:
mały -składamy dłonie jak byśmy w nich trzymali piłeczkę
wróbelek -machamy dłońmi jak skrzydełkami
werbelek- udajemy że gramy na bębenku
felerek- strząsamy dłonią jakby coś się do niej przykleiło
Bęc- klaśnięcie w dłonie .

„ ŻABKA ŻABKĘ KLEPIE W ŁAPKĘ” – ustawienie w kole, dorosły wypowiada zdanie i rozpoczyna klepanie w prawą stronę (ręce wszystkich wyciągnięte przed siebie), jednemu klepnięciu towarzyszy jedno „kum”.

PODRÓŻ DO KRAINY STRACHU.

Potrzebne pomoce: pudełko, przedmiot znajdujący się w pudełku, ilustracje przedstawiające różne emocje ( radość, złość, smutek, strach), kartki A4, różne materiały plastyczne

„ISKIERKA PRZYJAŹNI”

Stoimy w kole. Rodzic puszcza iskierkę w postaci delikatnego ściśnięcia dłoni dziecka, wypowiadając słowa rymowanki: „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech powróci ponownie do mych rąk”. Zabawa kończy się, kiedy iskierka ponownie wróci do rodzica.

„TAJEMNICZE PUDEŁKO ”

Rodzic przynosi ze sobą przesyłkę, która jest adresowana do dzieci. Zadanie dzieci polega na rozpakowaniu przesyłki i sprawdzeniu zawartości pudełka za pomocą dotyku.

– swobodne wypowiedzi dzieci na temat emocji, które towarzyszyły podczas poznawania zawartości pudełka

„STRACH MA WIELKIE OCZY . Zabawa dydaktyczna:

– rozpoznawanie emocji ( strach)

Na dywanie znajdują się obrazki przedstawiające różne emocje. Rodzic opowiada dzieciom, jak wygląda uczucie strachu ( pokazuje tą emocję za pomocą mimiki, gestu). Zadanie dzieci polega na znalezieniu ilustracji, która przedstawia strach.

RAZ, DWA, TRZY, CZAROWNICA PATRZY” Zabawa ruchowa:

– rozwijanie reakcji na strach

Jedno osoba jest czarownicą, która stoi tyłem do uczestniczących w zabawie, jest oddalona od reszty. Pozostali stoją w wyznaczonym miejscu w rzędzie. Czarownica wypowiada słowa: „Raz, dwa, trzy czarownica patrzy”. Pozostali w tym czasie biegną w jej stronę. Po tych słowach zatrzymują się i nie ruszają się. Czarownica odwraca się do wszystkich i sprawdza czy ktoś się rusza. Jeśli się rusza to wraca na początek swojego miejsca. Ten, kto pierwszy do niej dobiegnie, ten wygrywa i następuje zmiana ról.

CZEGO MOŻEMY SIĘ BAĆ?

Burza mózgów:

Siedzimy w kole i wypowiadamy się na temat sytuacji w których można odczuwać strach.

MOJE WYOBRAŻENIA DOTYCZĄCE PRZESYŁKI – praca plastyczna

Tworzenie obrazka przedstawiającego przedmiot znajdujący się w pudełku przy użyciu różnych materiałów plastycznych. Przedstawienie swojej pracy.

ZACZAROWANE PUDEŁKO prezentacja przedmiotu znajdującego się w pudełku

– konfrontacja wyobrażeń dzieci ze stanem faktycznym

– uświadomienie znaczenia pokonywania strachu

PODRÓŻ DO KRAINY NIEŚMIAŁOŚCI

NIEŚMIAŁY SŁOWIK – wysłuchanie bajki.

– rozmowa na temat wysłuchanej bajki

LODOWE SOPELKI zabawa muzyczno – ruchowa

poruszanie się przy dowolnej muzyce, na przerwę wykonują polecenia- podają sobie ręce ,,cześć”, dotykają się plecami, głaskają siebie nawzajem.

ZESTAW ZABAW RUCHOWYCH WG METODY W. SHERBORNE- „ ruch rozwijający dla dzieci”

PRZEBIEG ZAJĘĆ	ZESTAW ĆWICZEŃ
Powitanie	– „Wszyscy są, witam was, zaczynamy już czas. Jestem ja, jesteś ty, ręce raz-dwa- trzy, nogi raz – dwa- trzy. – siedzimy w kręgu, kolejni uczestnicy wchodzą do środka, witają się z pozostałymi uściskiem dłoni, łokciami, stopami, klepnięciem w dłoń, itp.
Ćwiczenia rozwijające świadomość ciała i przestrzeni	– Jak najwyżej – wszyscy leżą na plecach ,,w rozsypce” na podłodze. Sięganie rękoma i nogami ,,do sufitu”, wyciąganie ich jak najwyżej, naśladowanie ruchem dłoni gestu wkręcanie żarówek. – Jak najszerzej – wszyscy leżą na plecach ,,w rozsypce” na podłodze. Przeciąganie się (niczym w łóżku), każdy próbuje zająć jak najwięcej miejsca na podłodze, a potem – na sygnał dany przez prowadzącego ćwiczenia – kuli się jak najmocniej, aby zająć jak najmniejszą przestrzeń. – Pełzanie – wszyscy leżą na plecach ,,w rozsypce” na podłodze (na brzuchu lub na plecach), poruszanie po podłodze w przód lub w tył. – Ruchoma podłoga – dorośli leżą obok siebie (ramie przy ramieniu, biodro przy biodrze) na brzuchu, na podłodze. Dzieci (jedno za drugim) ustawiają się z jednej strony leżącej grupy osób; dzieci przeczołgują się po dolnej części pleców, po pośladkach i udach leżących (bez pomagania sobie kolanami)
Ćwiczenia oparte na relacji „z”	– Wycieczka – dorosły stoi przed leżącym na podłodze dzieckiem, dziecko leży na plecach na podłodze, z ramionami wyciągniętymi w tył (za głowę). Dorosły, przytrzymując dziecko za nogi na wysokości kostek, lekko przyciąga je w różnych kierunkach.
Relaks	– ogrzewanie własnym ciałem pleców, rąk, nóg współćwiczącego (obejmowanie, przytulanie, masaż)
Ćwiczenie oparte na relacji „ przeciwko”	– Paczka – dorosły klęczy naprzeciwko dziecka; dziecko siedzi skulone na podłodze, mocno ściska ręce i nogi, układem ciała przypomina zawiązaną paczkę. Dorosły próbuje „rozpakować paczkę” z wyczuciem odciągając ręce i nogi dziecka. Zasada – raz „odklejona” od ciała ręka lub noga nie może już wrócić na swoje miejsce. – Kłoda – dorosły siedzi na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i uniesionymi nad dzieckiem., dziecko leży na podłodze pod kolanami dorosłego (w poprzek). Dziecko próbuje wydostać się spod nóg dorosłego.
Relaks	– Uczestnicy leżą na plecach i głęboko oddychają przy muzyce relaksacyjnej.
Ćwiczenia oparte na relacji „razem”	– Tunel – dorośli tworzą „tunel” klęcząc obok siebie (bark w bark, biodro w biodro) i podpierając się rękoma. Dzieci jedno za drugim oczekują przy wejściu do tunelu. Dzieci przechodzą na czworakach lub przeczołgują się pod klęczącymi dorosłymi na drugą stronę „tunelu”
Relaks	LIST DO BABCI (zabawa czeska, oprac. M.Bogdanowicz) [Dziecko siedzi zwrócone do nas plecami, masujemy jego plecy- „wygładzamy papier listowy”] Kochana babciu. [Piszemy palcem na plecach dziecka] KROPKA. [z wyczuciem naciskamy plecy w jednym miejscu] Piszę Ci, że [kontynuujemy pisanie] mamy w domu kotka. KROPKA. [znów stawiamy kropkę] Kotek chodzi, [kroczymy palcami] kotek skacze, [„skaczemy”, opierając dłoń na przemian na przegubie i palcach] kotek drapie, [delikatnie drapiemy dziecko po plecach] kotek chrapie. [opieramy na nich głowę i udajemy chrapanie] Składamy list [krzyżujemy ręce dziecka] Naklejamy znaczek [dotykamy jego czoła wewnętrzną stroną dłoni] I zanosimy na pocztę [bierzemy dziecko na ręce i spacerujemy z nim]
Pożegnanie	– W kole „Pożegnanie paluszkami” – żegnają się opuszkami palców i stóp.